طاغوتی

لفظ "طاغوتی" ، از نخستین صفت‌هایی بود که پس از پیروزی انقلاب، برای اشاره به کسانی که به خاطر انتساب به حکومت سابق از عرصه سیاست حذف می شدند مورد استفاده قرار گرفت. این برچسب، البته تنها به معنای متهم کردن افراد به وابستگی سیاسی به حکومت پهلوی نبود و همزمان، بر اتهام وابستگی طبقاتی نیز دلالت داشت. پیش‌فرض متهم کنندگان، گویی این بود که مدافعان حکومت پهلوی، لزوما اقشاری مرفه هستند که سبک زندگی آنها به طبقات محروم جامعه شباهت ندارد. بر همین مبنا، حتی برخی از مدافعان انقلاب که سبک زندگی آنها به چنان اقشاری شباهت داشت نیز ممکن بود صفت "طاغوتی" بگیرند.

انقلابیون اسلامگرا بلافاصله بعد از پیروزی، جواد ذبیحی را هم طاغوتی خواندند و او را متهم کردند که «خواننده شاه» بوده است. به همین دلیل اغلب آثار او را در آرشیو رادیو تهران از بین بردند. البته در آن موقع حتی اذان معروف موذن‌زاده اردبیلی نیز اجازه پخش نداشت در حالی که بعدها ثبت ملی شد.