خودکفایی

خودکفایی از جمله مفاهیم اقتصادی است که همزاد با انقلاب ۵۷ وارد ادبیات سیاسی ایران گشت. 

 : آیت الله خمینی تاکید زیادی روی مفاهیمی همچون عدم وابستگی و خودکفایی داشت . از جمله گفته بود :

«و ان شاء الله خودمان سر سفره خودمان می‌نشینیم و نان پنیر خودمان را می‌خوریم. و ما لازم نداریم آن دستگاه‌های قدرتهای بزرگ را که ما دست بسته تسلیم آنها بشویم برای اینکه، یک پارک داشته باشیم، برای اینکه، یک عمارت کذا داشته باشیم.«

خودکفایی (به انگلیسی: Self-sufficiency)، به حالتی اشاره دارد که در آن اجبار به هیچ کمک خارجی، حمایت، یا تعاملی برای بقا نیاز نباشد؛ بنابراین خودکفایی نوعی از خودمختاری شخصی یا جمعی است. در مقیاس بزرگ، به حالتاقتصادی کاملاً خودکفا که با جهان خارج تجارتی ندارد، خودبسندگی گفته می‌شود.

بسیاری معتقدند که سیاست خودکفایی صدمه های بزرگی به منابع و اقتصاد ایران واردکرد. 

از جمله سیاست خودکفایی در گندم باعث فقر و ورشکستگی آب ایران، فرونشست دشتها و فرسایش خاک ایران گردیده است.